عاشق درس و کتاب است و خیلی زیبا کلمات را بر روی کاغذ سپید می نویسد. مبینا و محسن و مهرومـاه و هدیه و محمد و مجیب و عبدالحکیم و مریم هم مثلِ آرش عاشق درس خواندن هستند و هنگام تدریس آقا معلّم، سراپا گوش می شوند. آنها از کشور افغانستان میهمانِ مان هستند و از درس و مدرسه به دورند. آقای گلچین به این کودکان در خیابان های شهر دزفول درس می دهد و وقتی درس دادنش تمام می شود بچه ها دوست دارند که دست و پای او را ببوسند. آقا معلّم برایشان کتاب و دفتر و نوشت افزار و لباس هم می خرد و به فکرشان است و به آنها می گوید: « درس هایتان را خوب بخوانید تا اگر روزی به کشور خود بازگشتید بتوانید به کودکان سرزمینتان خدمت کنید».
به گزارش جنوب فردا به نقل از پایگاه خبری تحلیلی الــفبا، حسن گلچین دزفولی دکترای تخصصی برنامه ریزی درسی دارد و مدیر آموزگار مدرسه روستایی فلسفی در منطقه سردشت دزفول است. او به عنوان مدرس نیز در دانشگاه فرهنگیان حضرت خدیجه کبری(س) تدریس می کند. این معلم خوزستانی ماه هاست که علاوه بر تدریس به دانش آموزانش در مدرسه و دانشجویانش در دانشگاه، برای آموزش کودکان کـار تبعه کشور افغانستان به خیابان می رود، در کنار این کودکان بر روی زمین می نشیند و به آنها علـم و مهارت های زندگی می آموزد.
او به الـفبا گفت: تدریس در خیابان را چندین ماه پیش با دیدن «آرش»، کودک کار تبعه کشور افغانستان در شهر محل سکونتم، دزفول آغاز کردم. آرش در کنار خیابان بساط پهن کرده بود و آینه و صابون می فروخت. به سمتِ آرش رفتم و از او پرسیدم: «دوست داری درس بخوانی؟» و وقتی جواب مثبت داد، دست به کارِ آموزش این کودک هشت ساله در خیابان شدم. ماه هاست که هنگام برگشت از محل کارم در کنار آرش بر روی یک صندلی می نشینم و به او درس می دهم و او هم لابه لای تدریس من، به کسب و کارش می رسد.
این معلم خوزستانی افزود: همزمان با تدریس به آرش متوجه شدم که چند دختر و پسر کوچک دیگر نیز که هم وطنِ آرش هستند و در سن مدرسه به سر می برند، پشت چراغ قرمز شیشه ماشین ها را پاک می کنند. به سراغ آنها رفتم و حالا به این کودکان هم آموزش می دهم. تکه ای موکت پهن می کنیم در کنار خیابان و من برایشان تدریس می کنم.
او با اشاره به اینکه دیدن کودکان کار در خیابان بسیار غم انگیز است، هدف از تدریس به آنها را فرهنگسازی برای آموزش و تعلیم کودکان کار در سراسر کشور دانست و گفت: آرزوی من این است که همکاران عزیزم در جای جای این کشور اسلامی نسبت به آموزش کودکانی که به هر دلیلی در خیابان کار می کنند؛ بی تفاوت نباشند. چرا که ما به عنوان معلم رسالت خطیر آموزش همه کودکان را بر عهده داریم. حال فرقی نمی کند که این کودکان هم وطن ما باشند و یا از دیگر کشورها، بنا به ضرورت به کشور ما پناه آورده باشند.
حسن گلچین دزفولی که این اقدام متعهدانه اش بازتاب های زیادی در بین دانش آموزان و دانشجویانش داشته است، به الـفبا گفت: دانشجو معلمانی که در دانشگاه فرهنگیان حضرت خدیجه کبری(س) دزفول تدریس می کنند بعد از اطلاع از این موضوع به من می گویند که ما هم پس از فارغ التحصیلی به تاسی از شما سعی می کنیم نسبت به آموزش تمامی کودکان متعهد باشیم و کودکان کار را تحت پوشش خدمات آموزشی و فرهنگی قرار دهیم.
او در خصوص واکنش رهگذران از دیدن صحنه آموزش کودکان افغان در خیابان گفت: امروز خیلی از مردم شهرستان دزفول، این کلاس های درس را در خیابان دیده اند و افراد زیادی می خواهند به این کودکان کمک کنند. همچنین همکاران فرهنگی عزیزم در شهرستان دزفول نیز برای تدریس به آنها اعلام آمادگی کرده اند و قرار است از سوی خیـرین مکانی مشخص برای تدریس به کودکان کار فراهم شود.
این معلم شهرستان دزفول گفت: تدریس به کودکان کار را برای رضای خدا انجام می دهم و ثوابِ این کار را هدیه می کنم به روح مادرم و شهید حاج قاسم سلیمانی و شهید محمود پیرنیا که از مکتب آنان درس ایثار و از خودگذشتگی آموختم.
حسن گلچین با مسئولیت پذیری، مسئولیت شناسی و مهرِ سرشار معلّمی اش جریان سیال آموختن را به کنار خیابان کشانده و آرزویش این است که هیچ کودکی در هیچ نقطه ای از دنیا از تحصیل محروم نماند. او با درایت، هنر، فرهیختگی و دانشِ خویش پویشِ کمک به “فرآیند تعلیم و تربیت” کودکان کار را آغاز کرده است و در این مسیر پر فراز و نشیب نیاز به همراهی و همیاری دارد.
