فرودگاه بندرماهشهر جز نخستین فرودگاه های کشور می‌باشد که همواره نقش بسزایی در شکل‌گیری صنایع عظیم پتروشیمی و پالایشگاهی و بندری در این منطقه استراتژیک داشته است.
فرودگاهی که به گفته شَعری مقدم معاون سابق وزیر نفت بنا بود در وسعتی بسیار بزرگتر و بین‌المللی احداث شود که با مخالفت مدیرعامل وقت مواجه می‌شود.
بندرماهشهر دارای جمعیتی بالغ بر ۳۰۰ هزار نفر مشترکا با شهرستان آبادان سومین شهرستان پر جمعیت استان خوزستان محسوب می‌شود.
شهرستانی که دو منطقه ویژه پتروشیمی و بندری، انبار بزرگ نفتی، بخش بزرگی از پالایشگاه بیدبلند و صنایع بزرگ و کوچک دیگر را در خود جای داده است اکنون نه تنها فرودگاه‌ش پس از گذر سالیان سال بین المللی نشده و توسعه داده نشده، بلکه برای مردم این منطقه نیز قابل استفاده عمومی نیست و شهروندانش برای سفر هوایی اغلب باید به آبادان و اهواز روند!
همین فرودگاه نصف و نیمه که هر هواپیمایی هم‌نمی‌تواند در آن فرود آید مدت‌هاست در انتظار توسعه باند فرودگاهی است و غرق در مسائل خاص خود!
مسافرانی که از این فرودگاه پرواز داشته اند معمولا از چند موضوع گلایه دارند؛ موضوعاتی خدماتی که شاید گفتن آن تکرار مکررات است؛ اما همواره نادیده گرفته شده است و مشکلی بر مشکلات بوده است.
شاید سیستم سرمایشی و تهویه جزو جزئی ترین و ابتدایی ترین خدمات هر پرواز و فرودگاه باشد که متاسفانه در این فرودگاه انحصاری بیداد می‌کند!
پروازهای پر تاخیر و هواپیماهایی که در نبود رقیب انحصارا پروازها را در اختیار دارند مزید بر علت مشکلات در این هوای گرم و غیرقابل تحمل جنوب شده است.
مدتی پیش شنیده شد استاندار خوزستان در پی فعال کردن فرودگاه مسجد سلیمان و احداث یک فرودگاه در زادگاه خود (بهبهان) است؛ شاید گزارشات از این شهر جنوبی به خوبی به استاندار مخابره نمی‌شود؛ دکتر جان، بندرماهشهر فرودگاه دارد، اما ندارد!
هر از گاهی هم مدیران NPC به به این شهر و ممکوئش می‌آیند و پُزش را می‌دهند؛ چند وقت پیش هم در جشن فارغ التحصیلی مدیران صنایع یک استاد دانشگاه در حضور جعفر ربیعی معاون وزیر نفت در امور پتروشیمی گفته بود: “ماهشهر من را به ایران امیدوار کرد و این شهر می‌تواند در سطح بین الملل تاثیر گذار باشد”؛
پس چندان بی ربط نیست که خطاب به جعفر ربیعی بگوئیم؛ مهندس جان ما مردم این منطقه ناامیدیم…!
