بسمه تعالی
رئیس جمهور دولت نهم و دهم جناب دکتر احمدی نژاد در بازگشت خود از سفر زیارتی اربعین حسینی و گذر از شهر ما چند نقطه را برای سخنرانی خود انتخاب نمود(با توجه به توصیه مقام معظم رهبری به ایشان نمی توان گفت این دیدارها انتخاباتی بوده است!) که از چند منظر می تواند مورد کنکاش و بررسی قرار گیرد:
الف- سفر زیارتی به عتبات عالیات خصوصا در ایام اربعین حسینی وظیفه ای ست که به گردن هر شیعه که توان انجام این امر را داشته باشد قرار دارد و با توجه به اینکه ایشان در یک مقطع زمانی بعنوان فردی که چند ده میلیون رای این مردم را به خود اختصاص داده،این حرکت ایشان قابل تقدیر می باشد و تعبیرهای نامناسب درباره ایشان در این زمان از طرف عوامل دولت فعلی شاید برای توجیه کم کاری های مدیران ضعیف باشد.
ب-در این سفر نکته ایی که بسیار جالب و قابل تامل بود،دیدار معاون سیاسی استانداری(عضوحزب منحل شده اصلاح طلب مجاهدین انقلاب اسلامی)خوزستان و خدمت رسیدن و نشستن پای منبر سخنرانی ایشان بود.
باتوجه به موضع گیری های قبلی جناب معاون سیاسی محترم و نوع تفکر کسانی (اصلاحاتی دو آتشه)که در تصدی این سمت(سرپرستی معاونت سیاسی استانداری خوزستان) او را حمایت و یاری رساندند،این موضوع غیرمنتظره و محال به نظر می رسید.
این ملاقات بسیار غیرمنتظره با این پیش زمینه ها انجام شد که جناب معاون قبل از انتخاب به این سمت خود را یکی از منتقدان پروپاقرص دولت مهرورزی توصیف می کرد و حامیانش دولت مهرورزی را چپاول گر اموال بیت المال می دانسته و می دانند که شایسته است در قبال انجام این ملاقات،ایشان توضیحاتی را در قالب دیدگاه سیاسی و علت تغییر موضع خود بیان نماید.
آیا جناب آقای احمدی نژاد اصول گرا یا میانه رویی است که می تواند مورد تفوق اصلاح طلبان قرار گیرد؟ و در آینده نه چندان دور به این نتیجه برسند که مواضع جناب احمدی نژاد به مواضع اصلاح طلبان نزدیک بوده است؟و به همین منظور این ملاقات را یک ملاقات سیاسی و حزبی برای بررسی بهبود اوضاع آینده اصلاحات و کسب رهنمودهای لازم از ایشان تفسیر کرد؟و یا اینکه یک ملاقات شخصی و دوستانه بوده و از این گونه ملاقات های دوستانه تا لایه چندم اصلاحات هم با اصول گرایان وجود دارد؟و این جاست که باید پرسید جایگاه مردمی که در سال ۱۳۸۸ و همچنین ۳۵ سال گذشته از کشمکش های جناح های سیاسی متضرر گردیده اند کجاست؟و آیا معذرت خواهی تلفنی استاندار بعنوان نماینده سیاسی دولت هم از آقای احمدی نژاد برهمین قانون استوار بود؟
پس جایگاه دیدگاه های سیاسی کجاست؟اصولا این دیدگاه های سیاسی وجود دارند؟و یا این تفکرات فقط متعلق به “عوام بازی خورده ترفند های سیاسی”می باشد؟
این مردم اند که همواره پل های پشت سر خود را خراب می کنند و نه آدم های سیاسی جهان سومی و این افراد سعی دارند با تغییر منافع دولت ها(اصلاح طلب و اصولگرا) منافع خود را حفظ کنند و فردای دولت اعتدال اگر اصول گرایان بر مسند قدرت نشستند، استاندار فعلی و معاون سیاسی و دیگر اعضای کابینه ایشان دیدار و حمایت خود را از آقای احمدی نژاد سند و دلیلی برای مهرورزی به دولت اصول گرا ارائه داده تا جایگاه خود را در آن زمان هم داشته باشند(قدرت،قدرت می آورد و وای به حال عمر و سرمایه مردمی که فدا شدند تا جناح ها از یکدیگر امتیاز بگیرند!)
و در پایان:
آیا اصلاح طلبان و طیف احمدی نژاد به ائتلافی نانوشته رسیده اند؟و اگر به چنین ائتلافی رسیده اند این امر به چه منظوری بوده است؟
زمان بابادی شوراب
۹/اذر/۱۳۹۵
