در سال ۱۳۷۷ اولین انتخابات شوراهای شهر و روستا برگزار شد و بنا بر اصل ۱۰۰ قانون اساسی برای پیشبرد سریع برنامه‌های اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، بهداشتی، فرهنگی، آموزشی و سایر امور رفاهی از طریق همکاری مردم این شوراها تشکیل شد.
همچنین در اصل ۱۰۱ قانون اساسی آمده به منظور جلوگیری از تبعیض و جلب همکاری در تهیه برنامه‌های عمرانی و رفاهی استانها و نظارت بر اجرای هماهنگ آنها تشکیل گردیده است.
اما آیا واقعا شوراهای شهر و روستا آن طور که باید برنامه های مرتبط را پیش میبرند یا خود مانعی برای توسعه شهرها و روستاها شده اند؟
اول اینکه هر ۴ سال با برگزاری انتخابات شوراها هزینه های زیاد مالی و انسانی و… صرف میگردد تا این انتخابات برگزار گردد و بعد از شروع بکار شوراها مشکلات تازه شروع میگردد!
در برخی از موارد مشاهده یا شنیده شده برخی اعضای شورا به جای پرداختن به اهداف اصلی وقت خود را صرف انواع لابی ها برای انتصابات، استخدامات ،مزایدات و مناقصات میکنند !که بی شک این نه تنها دردی از مردم دوا نمی کند بلکه خود عاملی برای افزایش مشکلات خواهد شد.
حتما شما هم در ادوار گذشته و یا حوزه های مختلف خبرهایی از بازداشت اعضای شورا شنیده اید که به دلیل تخلفات مالی یا اداری بازداشت شده اند.
حال به نظر شما عضو شورایی که با نگاه شخصی ، حزبی ، سیاسی یا قومیتی دست به انواع لابی یا معامله میکند و منافع مردم را تحت الشعاع این اهداف قرار میدهد خودش معزلی برای توسعه نمیشود؟
