طنز تلخ /یادداشتی از لیلی بهداروند:دیدن این تصاویر برای همه توصیه نمیشود/چند پله مانده به وحشت….

پلها محل گذر و نزدیک شدن سریعتر ما به مقصد است ،اما برخی پل ها راه را طولانی میکنند آنقدر که هیچ وقت به مقصد نمیرسی

آنقدر که مرگ را با چشم خود میبینی

نزدیک می آید و با چهره ی کریه خود سلام میکند

در فاصله ایی که حتی تصور نمیکنی خطری در کمینت باشد

این یک واقعیت است

واقعیتی که با عبور از پل عابر پیاده ی شهرمان

به چشمان خود خواهید دید.

میخواهم از امن ترین وسیله برای رد شدن از یکی از خیابان های پرتردد اهواز استفاده کنم

آدرس

اتوبان پاسداران بعد از چهارشیر روبروی درب اصلی شرکت نفت و اداره ی آب و فاضلاب اهواز

……………………………….

پل عابر پیاده ی وحشت

کدام راه انتخاب است؟

اتوبان و سرعت اتومبیل یا پل عابر

مطمئنن عقل سلیم میگوید پل عابر پیاده را انتخاب کنم اما ظواهر امر نشان داد که احتمالآ گروهی قصد تهیه ی  فیلم و ساختن لوکیشنی  را دارند ،فیلم هایی از نوع ژانر وحشت

اما نه ،،

انگار ساخت فیلمی در کار نیست  و نه  کارگردانی سرصحنه، هرچه هست واقعیت است

……………………………….

شیشه های خرد شده ی پله های برقی پل ،کابل های از حدقه درامده ی چشم زمین ،پله های کج و کوله و لرزان و نگاه چند نفر نشسته و ایستاده بروی پل که از سرو رویشان شرارت میبارد یکی دونفری هم انقدر سر درگریبان دارند که در عالم خماری سیر میکنند …………………….

اعتراض رهگذران و غرولند عابران که از قید  امنیت   پل عابر پیاده  میگذرند

کارکنانی که بعد از تعطیل شدن از  اداره خسته  و بی رمق،قصد مراجعت به   خانه را دارند ،بانوان کارمندی  که با ترس و اظطراب از اتوبان رد میشوند و هر لحظه انتظار تصادف با خود رو هایی که سالهاست قانون رانندگی را فراموش کرده اند را دارند اما حاضر به  عبور از  پل عابر پیاده نیستند.

تصمیمم را گرفتم، اتوبان نسبت به این پل امن تر است

……………………………….. یادمان باشد:

خط عابر پیاده نداریم !

چراغ عابرهم پیاده نداریم!

بحث و اعتراض هم نداریم!

ما در قرن بیست و یکم منهای بیست و یک زندگی میکنیم…..

صدای ما را از خوزستان ،بهشت آرمان های نفتی مدیران

درکنار خانه ی  نفت میشنوید ..

لیلی بهداروند فعال اجتماعی فرهنگی